Ormiański naukowiec Levon Akopovich Erzinkyan odkrył i wyizolował bakterię Narine. Ten szczep bakterii kwasu mlekowego wyróżniał się wyjątkową żywotnością i odpornością na antybiotyki, żółć i kwas. W 1964 r. to „odkrycie” zostało zarejestrowane.
Szczep Lactobacillus acidophilus n.v. Er 317/402 Narine to wysoce aktywne bakterie, których wyróżniającą cechą jest wysoka odporność na fenol (0,5-0,6). Bakterie Narine są bardzo wytrzymałe, doskonale przyswajają się w jelitach i są odporne na działanie wielu antybiotyków oraz chemioterapeutyków.
Narine jest wykorzystywany nie tylko w medycynie. Jego zastosowanie znalazło również miejsce w przemyśle spożywczym, gdzie stosuje się go do produkcji fermentowanych produktów mlecznych. Szczep Narine jest ceniony za swoje probiotyczne właściwości, które mogą wspierać procesy trawienne i ogólną kondycję organizmu.
Od czasu odkrycia, szczep Narine zyskał międzynarodowe uznanie jako jeden z najbardziej cenionych i bezpiecznych probiotyków na rynku.
Historia powstania Narine
Pierwsza wzmianka o mleku Narine pojawiła się w pracy autorstwa L.A. Erzinkyana Przygotowanie i zastosowanie leczniczego mleka acidofilnego i mleka Narine (Erywań, Wydawnictwo 1965 roku). W przedmowie do książki akademik AMN ZSRR, profesor A.B. Aleksanian zaznaczył, że L.A. Erzinkyan zaproponował mleko Narine do sztucznego karmienia niemowląt. Produkty mleczne utworzone przy użyciu Narine to acidofilne mleko, którego podstawą jest monokultura Lactobacillus acidophilus n.v. Er 317/402. Nazwa szczepu pochodzi od imienia wnuczki autora – Narine – która dzięki zastosowaniu bakterii Narine została wyleczona z ostrej infekcji jelitowej, prawdopodobnie wywołanej rotawirusem.
Dzięki swojej unikalnej aktywności biologicznej i potwierdzonym badaniami właściwościom probiotycznym, suplementacja szczepem Narine jest szeroko stosowana i rekomendowana w celu wsparcia zdrowia jelit oraz ogólnej odporności organizmu. Szczep został oficjalnie zdeponowany w Republikańskim Centrum Deponowania Mikroorganizmów Narodowej Akademii Nauk Armenii.
Erywań, autor Narine
Listy z takim zwięzłym adresem niejednokrotnie trafiały do profesora Erzinkyana. Pisali do niego lekarze, pracownicy instytucji dla dzieci, dyrektorzy instytutów badawczych, a przede wszystkim rodzice. Minęło już ponad 30 lat od odejścia profesora Lewona Akopowicza Erzinkyana, ale jego imię jest do dziś znane wszystkim, których życia zostały uratowane przez odkrycie kultur acidofilnych.
Do 1992 roku Narine było szeroko wykorzystywane w 42 mleczarniach w Armenii. Na przykład, w mleczarni przy dziecięcym szpitalu klinicznym Arabkir tylko w roku 1988 przygotowano i wydano ponad 68 tys. kg Narine i mleka acidofilnego. Bakteryjne zakwaski były wysyłane pod 50 adresów poza Armeńską SRR. firmom z Kanady, byłej Jugosławii, Holandii, Indii, Turcji i innych krajów.
Przemysłowa produkcja Narine rozpoczęła się w Erywańskiej Fabryce Mlecznej w 1973 roku. Jednak sława produktu nadeszła znacznie później.
Globalna ekspansja
Obecnie Narine jest produkowane w różnych formach: płynnych, saszetkach, tabletkach, kapsułkach, maściach i świecach. Na całym świecie produkuje się wiele środków mających na celu profilaktykę i odbudowę flory jelitowej, w tym różnorodne produkty mleczne dla dzieci oraz suche preparaty bakteryjne. Badania porównawcze wykazały, że pod względem szerokości i różnorodności wykorzystania Narine nie ma precedensu w porównaniu z innymi preparatami pochodzenia mikrobiologicznego.
W wielu przypadkach na świecie wykorzystuje się właśnie Narine zamiast stosowania antybiotyków i hormonalnych preparatów, które mogą szkodzić zdrowiu człowieka, co świadczy o jego wyjątkowej skuteczności i bezpieczeństwie.
Dzięki ciągłym badaniom i innowacjom, Narine zdobyło międzynarodowe uznanie i jest obecnie stosowane w wielu krajach na całym świecie. Unikalne właściwości szczepu sprawiają, że jest on niezastpiony w różnych dziedzinach – od przemysłu spożywczego, po weterynarię – co podkreśla jego wszechstronność i niezawodność.
W 2009 roku probiotyki marki Narex zostały wyróżnione Medalem Honorowym Miecznikowa „Za wkład we Wzmocnienie Zdrowia Narodu” oraz Medalem im. Paula Ehrlicha „Za szczególne zasługi dla medycyny prewencyjnej i społecznej”.
Tajemnica Narine i jej rola po Czarnobylu
Mimo szerokiego wykorzystania w Armenii, istnienie bakterii Narine było ukrywane przez ZSRR jako tajemnica państwowa. Informacje o jej zastosowaniu przez radzieckich astronautów ujawniono w Wielkiej Brytanii dopiero w 2009 roku.
Po katastrofie w Czarnobylu w 1986 roku, Narine została użyta do leczenia dysbiozy u osób narażonych na promieniowanie, wykazując znaczące efekty promieniochronne. Skuteczność Narine w takich warunkach zaowocowała zaleceniem jej stosowania przez WHO. Dzięki temu, Narine zaczęła być postrzegana jako produkt o wysokiej wartości terapeutycznej.
Oprócz zastosowania w leczeniu osób narażonych na promieniowanie, Narine było również testowane w innych trudnych warunkach medycznych, co potwierdziło jej wszechstronność i skuteczność. Unikalne właściwości probiotyczne szczepu przyciągnęły uwagę naukowców na całym świecie, prowadząc do licznych badań i publikacji naukowych.
Narine, jako jeden z nielicznych probiotyków, zyskało uznanie zarówno wśród naukowców, jak i praktyków medycznych, co potwierdza jej wyjątkową rolę w historii probiotyków.
Rewolucja w świecie probiotyków
Lactobacillus acidophilus n.v. Er 317/402 Narine, wyjątkowy probiotyk naturalnie występujący w ludzkim organizmie, wyróżnia się spośród innych szczepów Lactobacillus acidophilus.
Posiada unikalne zdolności adaptacyjne, utrzymując się w jelitach przez dwa tygodnie, gdzie może się rozmnażać. Charakteryzuje się silnymi właściwościami adhezyjnymi, wzmacniając barierę jelitową przeciwko patogenom. Wykazuje odporność na żółć i kwas żołądkowy, zachowując aktywność w niskim pH. Szczep ma wysoką aktywność w okrężnicy i jest odporny na antybiotyki oraz inne środki terapeutyczne. Promuje produkcję interferonu, wspiera wchłanianie składników odżywczych i ma szerokie zastosowanie medyczne. Używany bezpiecznie od ponad 60 lat, Narine pomaga odbudować naturalną mikroflorę jelitową, kluczową dla zdrowia.
